در ذهن دارم از آن زمان که احمدی نژاد را شناختم ارادتی خاص به او پیدا کردم. شاید آن زمان که حتی خود او به فکر ریاست جمهوری نبود، در گفتگو با دوستانم فضا را برای فعالیت برای رئیس جمهور شدن او آماده میکردم. همیشه و هرجا که در موضوعی شک میکردم با صحبتهایش شکم را بر طرف میکرد و امیدم را بیشتر. در ذهن دارم آن روز که در ستاد انتخابات نه چندان مجلل خود چنان با قوت حرف میزد که که یقین پیدا کردم که او اصلح است و تا آخر برای پیروزی اش تلاش کردم. تا به حال هیچ پیش نیامده که در مورد موضوعی ابهامی داشته باشم و او با صحبتها و توضیحاتش ابهام را بر طرف نکرده باشد. اما چند وقتی است که چند سوال برایم مبهم شده و هرچه میکوشم جوابی برای آن نمی یابم. ای کاش میشد که احمدی نژاد فضا را آماده کند و این چند سوال را جواب بدهد که میدانم سوال خیلی از مردم ایران هست و میدانم که جواب قانع کننده ای هم دارد.

به عنوان مثال دلیل حمایت او از مشایی را نمیدانم. موضوعی که باعث شد تا نه تنها خودی ها بلکه همه آن کسانی که زیر علم صهیونیست سینه میزدند هم از فضا استفاده کنند و هجمه تبلیغات خود علیه دولت را گسترش دهند.

و یا نمیدانم چرا هنوز هم از کردان حمایت میکند. بنده هم مثل ایشان قبول دارم که برای خدمت به مردم نیازی به این کاغذ پاره ها نیست ولی اینکه وی با همین مدرک استاد دانشجویان دانشگاه آزاد بوده دلیل خوبی هست که رئیس جمهور او را از اتوبوس دولت عدالت محور به پایین پرتاب کند. چرا که رئیس جمهور کسی است به نام احمدی نژاد. دغدغه کردان از آن جهت وجود دارد که سیاهی در دولت احمدی نژاد زود خود را نمایان میکند و الا اگر در دولت های فبلی بود و مثلا وزیر آموزش و پرورش از هاوایی مدرک بی اعتبار و کشکی میگرفت کسی آن را دغدغه نمیدانست. چرا که از دولت های قبلی چیزی جز آن انتظار نبود و از دولت احمدی نژاد چیزی جز عدالت انتظار نیست.

و هنوز هم ذره ای از ارادتم به احمدی نژاد کم نشده است و فقط منتظرم تا جواب سوالاتم را پیدا کنم