میخواهیم به راهپیمائی برویم...

چون سالهاست آنقدر برای انقلاب فریاد زده ایم و گلوهایمان را پاره کرده ایم، دیگر نایی برای نفس کشیدن نداریم! میخواهیم برویم راهپیمایی تا یک ساندیس نوش جان کنیم بلکه زخم گلومان رو به بهبودی برود. بهتر از آن است که مانند بعضی ها شب ها با نوشیدن شنگولی! سر بر بالین بگذاریم و صبح تلو تلو خوران با رنگ سبز لجنی به راهپیمایی بیاییم.

چون آنقدر پای برهنه و با کفش های وصله خورده برای انقلاب قدم برداشته ایم، پای عزیزمان تاول تاول شده است. بگذار برای یکبار هم که شده با اتوبوس برای انقلاب حرکت کنیم تا زخم پاهایمان بهبود یابد. پس لطفا بگویید تعداد اتوبوس ها را بیشتر کنند! البته از مبدا جنوب شهر. چون عزیزان نیاورانی آنقدر با ماشین های nمیلیونی سیر کرده اند عضلاتشان فرسوده شده است. بگذار برای یکبار هم که شده پرچم سبزشان را در دست گرفته و پای پیاده حضور به هم رسانند! برای رژِیمشان هم بهتر است.

راستی! آنقدر قول قول مرغ و گوشت را به عیال دادیم که بعد از راهپیمایی میخریم و هر بار هم دست از پا دراز تر برگشتیم، دیگر آبرویی پیش خانواده برایمان نمانده است. لطفا بگویید حداقل امسال بن های مرغ و گوشت را در راهپیمایی توزیع کنند تا هم شرمنده اهل و عیال نباشیم و هم مثل معروف "آش نخورده و دهن سوخته" شامل حال ما نگردد. البته بسپارید به انها که رنگشان سبز است از این بن ها ندهند. چوت بالاخره اینها از ما بهترون هستند و بن انها از آن سوی آبها به حسابشان واریز شده است.

پس وعده ما 22 بهمن ماه...