یادمان نرفته است زمانی که خاتمی در سازمان ملل از قاتلان مردم سرخ پوست و بومی آمریکا به عنوان مردم مجاهد آمریکا یاد کرد و از ابراهام لینکلن به عنوان شهید!

هنوز در خاطرمان هست زمانی که آمریکا در خاورمیانه بمب و موشک بر سر زنان و کودکان میریخت، خاتمی دعوت میکرد تا شاعران و هنرمندان ملل مختلف در کنار هم بنشینند و گفت گو کنند. به جای اینکه آمریکا را به چاش بکشد که باید از جنایات خود دست بردارد، صحبت از گل و بلبل و سنبل میکرد. به جای آنکه توجه سران کشورها را به جنایت امریکا جلب کند، آنها را مشغول به گفتگو میان شعرا و فیلسوفان میکرد تا آمریکا راحت تر جنایت کند و راحت تر گلوله بر سر مردم بی دفاع بریزد.

اما خدا را شکر میکنم که بازهم کسی پیدا شد تا از عدالت بگوید و از آرمانها. کسی که فراموش نکرده باشد انقلاب ایران چرا جهانی شد. کسی که فراموش نکرده باشد ملتهایی در دنیا زیر تیغ جلادان استکبار زندگی میکنند. کسی که توجه سران کشورها را به زیاده طلبی، خودخواهی، زورگویی و بی عدالتی جلب کند. کسی که در سخنان خود خدا را به یاد آورد. کسی که از موضع قدرت حرف بزند و نه از دریچه ضعف و حقارت!